Nasza zmora - cellulit.

Każda z nas wie jak cellulit wygląda, lub przynajmniej o nim słyszała. Szacuje się, że 90% kobiet w Europie boryka się z tym problemem.

Lipodrystrofia (bo to jest fachowa nazwa) to choroba tkanki tłuszczowej,  związana jest ze zmianami tkanki podskórnej o charakterze obrzękowo-włókniejącym.

Najczęściej powstaje na udach, biodrach, pośladkach i brzuchu. Jego umiejscowienie jest ściśle związana z miejscami, w których my, kobiety, mamy tendencje do odkładania tkanki tłuszczowej. W stanach fizjologicznych nie  występuje u mężczyzn.

Przyczyny powstawania cellulitu.

Konkretna przyczyna nie została wyodrębniona, ale powstało kilka hipotez. Pierwsza z nich to najbardziej popularna teoria hormonalna, opierająca się na stwierdzeniu, że estrogeny           ( żeńskie hormony płciowe) sprzyjają powstawaniu skórki pomarańczowej.  Działają one na receptory alfa komórek tłuszczowych (adipoctów) sprzyjając lipogenezie i magazynowaniu tłuszczów w postaci triglicerydów. Ponadto stymulują wzrost glikozaminoglikanów w skórze co przyczynia się do powstawania obrzęków i skutkuje uciskiem na naczynia krwionośne, co z kolei zaburza mikrokrążenie.  Ponadto estrogeny przyczyniają się do procesów włóknienia w skórze. Dzieje się to dlatego, że hormony te stymulują proliferację fibroblastów, które są odpowiedzialne za wytwarzanie włókien kolagenowych. Zmiany w ich strukturze prowadzą do powstania małych guzków, w których znajdują się komórki tłuszczowe. Właśnie te guzki są przyczyną charakterystycznego wyglądu naszej skóry w późniejszych stadiach cellulitu.

Ponadto znana jest też teoria krążeniowa – wg. naukowców, cellulit jest związany z zaburzeniami krążenia o podłożu genetycznym, bądź z zaburzeniami nabytymi szczególnie u kobiet pracujących w trybie stojącym,  tych często zakładających nogę na nogę oraz nawet takich, które cierpią na płaskostopie. Na początku dochodzi do zastoju w naczyniach żylnych i limfatycznych, co z czasem prowadzi do pogłębienia się zmian i nacisku rozszerzonych naczyń włosowatych na komórki tłuszczowe. Te zwiększają swoją objętość, uciskając otaczające je naczynia, dochodzi do otorbienia ich przez tkankę włóknistą i w konsekwencji powstają mikroguzki.

Inni winią katecholaminy, a szczególnie adrenalinę, oraz receptory adipocytarne, należące do grupy adrenergicznych. Adrenalina stymuluje komórki tłuszczowe poprzez receptory adrenergiczne typu alfa lub beta i receptory NPY. Receptory alfa i NPY ułatwiają lipogeneze, a receptory beta lipolize, przy czym adrenalina preferuje proces lipolizy. Zachwiania tej równowagi i jej przesunięcie może skutkować powstawaniem cellulitu. Ponadto w stanach nadwagi i otyłości liczba receptorów alfa zmniejszających lipolize zwiększa się, czyli obniżone jest uwalnianie tłuszczów zmagazynowanych .  Natomiast liczba receptorów beta nasilających lipolizę oraz ich odpowiedź  zmniejsza się wraz z wiekiem.

W obrazie histologicznym tkanka dotknięta cellulitem znacznie różni się od tkanki tłuszczowej zdrowej. Adipocyty są przerośnięte, dochodzi do zmiany składników w ich wnętrzu – przeważają tłuszcze nasycone. Gdy komórki tłuszczowe stają się ogromne, włókna kolagenowe je  otorbiają, zwiększona polimeryzacja proteoglikanów nasila obrzęki  poprzez zwiększone zatrzymywanie wody , a ucisk na naczynia krwionośne utrudnia odprowadzanie metabolitów.

Stadia cellulitu.

W zależności od nasilenia zmian, rozróżnia się kilka etapów lipodystrofii :

Etap I – skóra jest mniej elastyczna, zmiany widoczne są tylko przy ucisku skóry; rozpoczyna się gromadzenie tłuszczów przez komórki tłuszczowe.

Etap II – znaczny spadek elastyczności skóry, adipocyty uciskają naczynia krwionośne zaburzając mikrokrążenie, mogą pojawiać się obrzęki.

Etap III – zmiany na skórze są widoczne bez ucisku, wyczuwalne są guzki, dochodzi do zwłóknień tkanki podskórnej i pogłębionych zaburzeń w mikrokrążeniu.

Etap IV – złogi kolagenu uciskają na naczynia krwionośne i czasem na włókna nerwowe, co może powodować bolesność.  Guzki są widoczne i wyczuwalne, skóra jest bardzo nierówna. W tym stadium cellulit staje się chorobą.

Czynniki sprzyjające.

Wśród najważniejszych należy wymienić predyspozycje genetyczne - na cellulit zapadają głównie kobiety rasy białej ze skłonnościami do zaburzeń krążenia; zaburzenia hormonalne i stosowanie leków hormonalnych, siedzący i stojący tryb życia,  zła dieta ( dużo tłuszczów, węglowodanów, soli).

Jak się chronić?

Należy stosować odpowiednią dietę, być aktywnym fizycznie. Pomocne są również masaże, usprawniające przepływ krwi i limfy. Ponadto wskazane jest używanie odpowiednich kosmetyków, których w drogeriach i aptekach jest za trzęsienie, szczególnie w okresie letnim. I nie czarujmy się – te czynności musza być wykonywane systematycznie i przez całe życie, aby przyniosły oczekiwane efekty.