Naczyniaki krwionośne to nowotworowe zmiany łagodne, powstające w
wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych lub rozrostu tych naczyń –
tętniczych, żylnych lub włosowatych. Mogą być zmianami wrodzonymi bądź
nabytymi. Wyróżniamy dwa rodzaje naczyniaków krwionośnych: płaskie i
jamiste, oraz dwa rodzaje naczyniaków chłonnych: zwykłe i jamiste – te
też są nowotworami łagodnymi, ale drobnych naczyń chłonnych.
Naczyniaki płaskie
Są to zmiany koloru sinoczerwonego, najczęściej pojawiające się po urodzeniu, zazwyczaj na czole, powiece lub karku. Naczyniaki o położeniu centralnym mają tendencje do samoistnego zanikania lub blednięcia, a z kolei zmiany jednostronne mogą utrzymywać się do końca życia. Często zmiany te mogą przybierać bardziej intensywne zabarwienie podczas wzrostu temperatury ciała (np. gorączka) lub wysiłku (płacz, krzyk). Naczyniaki jednostronne mogą być związane z przebiegiem rzadkiej choroby genetycznej – zespołem Sturge’a-Webera. To jednostka chorobowa, w której naczyniak płaski pojawia się wzdłuż przebiegu nerwu trójdzielnego, głównie na twarzy. Ponadto dochodzi do rozwoju jaskry, pojawia się naczyniakowatość opon miękkich mózgu oraz napady padaczkowe. Z kolei naczyniaki płaskie kończyn mogą być kojarzone z inną chorobą – zespołem Klipella-Trenaunaya, manifestującym się przerostem kości, tkanek miękkich, żylakami na jednej kończynie dolnej i naczyniakami na chorobowo zmienionej kończynie.
Naczyniak jamisty
W przeciwieństwie do płaskiego, jest wyniosły lub guzkowy, ma bardziej intensywna barwę. Również występuje u dzieci, głównie w obrębie twarzy i owłosionej skóry głowy, rzadziej na języku czy błonach śluzowych. Zazwyczaj rośnie wraz ze wzrostem dziecka i po jakimś czasie ustępuje samoistnie, ale w niektórych sytuacjach o jego usunięciu decyduje lekarz. W rzadkich przypadkach naczyniak jamisty może mieć związek z zespołem Kasabacha-Merritta – chorobą występującą przede wszystkim u dzieci, w której nowotwór tkanki naczyniowej prowadzi do trombocytopenii ze zużycia wskutek wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.
Naczyniaki gwieździste
Potocznie zwane pajączkami, występują głównie na tułowiu i twarzy, pojawiają się najczęściej u kobiet w ciąży i dzieci. To liczne, drobne, czerwone guzki z promieniście rozchodzącym się naczyniami włosowatymi. Średnica zmiany zazwyczaj nie przekracza 1 cm. Zmiany mogą być pojedyncze lub mnogie. Pewna rolę w ich powstawaniu przypisuje się działaniu estrogenów.
Naczyniaki chłonne
To zmiany występujące zdecydowanie rzadziej niż naczyniaki krwionośne. Podobnie jak one mogą być wrodzone, a przy ich nakłuciu wydobywa się słomkowy płyn. Zazwyczaj pojawiają się na skórze, błonach śluzowych i tkankach miękkich. Raczej nie dotyczą narządów wewnętrznych. Naczyniaki łagodne dzielą się pod względem typu histologicznego na włośniczkowe (obecne najczęściej tuż po urodzeniu, są zlokalizowane głównie na twarzy, szyi, w dołach pachowych); jamiste (guzy są głęboko położone, pojawiają się na karku, pod pachami, w okolicach narządów płciowych) i torbielowate. Rzadko spotyka się naczyniaki chłonne złośliwe, najczęściej pojawiają się u kobiet, które przeszły zabieg usunięcia piersi, najprawdopodobniej z powodu obrzęku chłonnego powstałego po usunięciu węzłów chłonnych z okolic pach.
Jak radzić sobie z naczyniakami?
Czasem zdarza się, że zmiany nie ustępują samoistnie i sprawiają problem natury estetycznej, a naczyniaki– szczególnie te w obrębie twarzy - powodują u pacjentów dyskomfort, a nawet wstyd. Gdy przychodzi do nas pacjentka z naczyniakiem możemy jej zaproponować kilka rozwiązań.
Jednym z nich, najmniej inwazyjnym jest stosowanie podkładów i korektorów kamuflujących (potocznie nazywanych kamuflażami), produkowanych specjalnie do cer z problemami naczyniowymi. Ponadto są ratunkiem dla osób posiadających na twarzy blizny, ślady po oparzeniach czy plamy pigmentacyjne. Są to produkty ogólnodostępne, które można nabyć w drogeriach czy aptekach. Charakteryzują się bardzo wysoką zawartością pigmentu (o wiele wyższą niż w przypadku zwykłych fluidów i podkładów); ponadto w ich skład wchodzą związki kryjące, absorbujące, ułatwiające przyleganie oraz filtry słoneczne. Kamuflaże są odporne na ścieranie i na wodę, co zapewnia użytkownikowi komfort psychiczny, ponieważ jego niedoskonałości są ukryte bez konieczności częstych poprawek i ciągłego spoglądania w lusterko. W przypadku naczyniaków używamy korektorów o barwie zielonej – według zasady koła chromatycznego ten kolor właśnie neutralizuje kolor czerwony, co umożliwia nam zatuszowanie zmian. Istnieją też bardziej inwazyjne sposoby pozbycia się tego problemu.
Naczyniaki krwionośne mogą być usuwane chirurgicznie, za pomocą elektrokoagulacji, laseroterapii lub poprzez wymrożenie. Ważne jest, aby przed wykonaniem zabiegu pacjentka przedyskutowała swoją decyzję z jej lekarzem prowadzącym, gdyż nie zawsze procedura pozbywania się naczyniaka jest bezpieczna – na przykład w przypadku zmian w okolicach oka. Często naczyniaki leczone są farmakologicznie, również pod kontrolą lekarza. Natomiast naczyniaki chłonne są leczone tylko pod okiem lekarza specjalisty.
http://kosmetologia.com.pl/component/content/article/30-informacje/uroda-i-nauka/2848-pare-slow-o-naczyniakach.html
Naczyniaki płaskie
Są to zmiany koloru sinoczerwonego, najczęściej pojawiające się po urodzeniu, zazwyczaj na czole, powiece lub karku. Naczyniaki o położeniu centralnym mają tendencje do samoistnego zanikania lub blednięcia, a z kolei zmiany jednostronne mogą utrzymywać się do końca życia. Często zmiany te mogą przybierać bardziej intensywne zabarwienie podczas wzrostu temperatury ciała (np. gorączka) lub wysiłku (płacz, krzyk). Naczyniaki jednostronne mogą być związane z przebiegiem rzadkiej choroby genetycznej – zespołem Sturge’a-Webera. To jednostka chorobowa, w której naczyniak płaski pojawia się wzdłuż przebiegu nerwu trójdzielnego, głównie na twarzy. Ponadto dochodzi do rozwoju jaskry, pojawia się naczyniakowatość opon miękkich mózgu oraz napady padaczkowe. Z kolei naczyniaki płaskie kończyn mogą być kojarzone z inną chorobą – zespołem Klipella-Trenaunaya, manifestującym się przerostem kości, tkanek miękkich, żylakami na jednej kończynie dolnej i naczyniakami na chorobowo zmienionej kończynie.
Naczyniak jamisty
W przeciwieństwie do płaskiego, jest wyniosły lub guzkowy, ma bardziej intensywna barwę. Również występuje u dzieci, głównie w obrębie twarzy i owłosionej skóry głowy, rzadziej na języku czy błonach śluzowych. Zazwyczaj rośnie wraz ze wzrostem dziecka i po jakimś czasie ustępuje samoistnie, ale w niektórych sytuacjach o jego usunięciu decyduje lekarz. W rzadkich przypadkach naczyniak jamisty może mieć związek z zespołem Kasabacha-Merritta – chorobą występującą przede wszystkim u dzieci, w której nowotwór tkanki naczyniowej prowadzi do trombocytopenii ze zużycia wskutek wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.
Naczyniaki gwieździste
Potocznie zwane pajączkami, występują głównie na tułowiu i twarzy, pojawiają się najczęściej u kobiet w ciąży i dzieci. To liczne, drobne, czerwone guzki z promieniście rozchodzącym się naczyniami włosowatymi. Średnica zmiany zazwyczaj nie przekracza 1 cm. Zmiany mogą być pojedyncze lub mnogie. Pewna rolę w ich powstawaniu przypisuje się działaniu estrogenów.
Naczyniaki chłonne
To zmiany występujące zdecydowanie rzadziej niż naczyniaki krwionośne. Podobnie jak one mogą być wrodzone, a przy ich nakłuciu wydobywa się słomkowy płyn. Zazwyczaj pojawiają się na skórze, błonach śluzowych i tkankach miękkich. Raczej nie dotyczą narządów wewnętrznych. Naczyniaki łagodne dzielą się pod względem typu histologicznego na włośniczkowe (obecne najczęściej tuż po urodzeniu, są zlokalizowane głównie na twarzy, szyi, w dołach pachowych); jamiste (guzy są głęboko położone, pojawiają się na karku, pod pachami, w okolicach narządów płciowych) i torbielowate. Rzadko spotyka się naczyniaki chłonne złośliwe, najczęściej pojawiają się u kobiet, które przeszły zabieg usunięcia piersi, najprawdopodobniej z powodu obrzęku chłonnego powstałego po usunięciu węzłów chłonnych z okolic pach.
Jak radzić sobie z naczyniakami?
Czasem zdarza się, że zmiany nie ustępują samoistnie i sprawiają problem natury estetycznej, a naczyniaki– szczególnie te w obrębie twarzy - powodują u pacjentów dyskomfort, a nawet wstyd. Gdy przychodzi do nas pacjentka z naczyniakiem możemy jej zaproponować kilka rozwiązań.
Jednym z nich, najmniej inwazyjnym jest stosowanie podkładów i korektorów kamuflujących (potocznie nazywanych kamuflażami), produkowanych specjalnie do cer z problemami naczyniowymi. Ponadto są ratunkiem dla osób posiadających na twarzy blizny, ślady po oparzeniach czy plamy pigmentacyjne. Są to produkty ogólnodostępne, które można nabyć w drogeriach czy aptekach. Charakteryzują się bardzo wysoką zawartością pigmentu (o wiele wyższą niż w przypadku zwykłych fluidów i podkładów); ponadto w ich skład wchodzą związki kryjące, absorbujące, ułatwiające przyleganie oraz filtry słoneczne. Kamuflaże są odporne na ścieranie i na wodę, co zapewnia użytkownikowi komfort psychiczny, ponieważ jego niedoskonałości są ukryte bez konieczności częstych poprawek i ciągłego spoglądania w lusterko. W przypadku naczyniaków używamy korektorów o barwie zielonej – według zasady koła chromatycznego ten kolor właśnie neutralizuje kolor czerwony, co umożliwia nam zatuszowanie zmian. Istnieją też bardziej inwazyjne sposoby pozbycia się tego problemu.
Naczyniaki krwionośne mogą być usuwane chirurgicznie, za pomocą elektrokoagulacji, laseroterapii lub poprzez wymrożenie. Ważne jest, aby przed wykonaniem zabiegu pacjentka przedyskutowała swoją decyzję z jej lekarzem prowadzącym, gdyż nie zawsze procedura pozbywania się naczyniaka jest bezpieczna – na przykład w przypadku zmian w okolicach oka. Często naczyniaki leczone są farmakologicznie, również pod kontrolą lekarza. Natomiast naczyniaki chłonne są leczone tylko pod okiem lekarza specjalisty.
http://kosmetologia.com.pl/component/content/article/30-informacje/uroda-i-nauka/2848-pare-slow-o-naczyniakach.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz